In this episode, we perceive dynamic scenes from a bull taming arena, as portrayed in Sangam Literary work, Kalithogai 103, penned by Chozhan Nalluruthiran. The verse is situated in the ‘Mullai’ or ‘Forest Landscape’ and relays the importance accorded to courage and determination in an ancient culture.

மெல் இணர்க் கொன்றையும், மென் மலர்க் காயாவும்,
புல் இலை வெட்சியும், பிடவும், தளவும்,
குல்லையும், குருந்தும், கோடலும், பாங்கரும்
கல்லவும் கடத்தவும் கமழ் கண்ணி மலைந்தனர்
பல ஆன் பொதுவர் கதழ் விடை கோள் காண்மார்
முல்லை முகையும் முருந்தும் நிரைத்தன்ன
பல்லர், பெரு மழைக் கண்ணர், மடம் சேர்ந்த
சொல்லர், சுடரும் கனங் குழைக் காதினர்,
நல்லவர் கொண்டார் மிடை

அவர் மிடை கொள
மணி வரை மருங்கின் அருவி போல
அணி வரம்பு அறுத்த வெண் காற் காரியும்,
மீன் பூத்து அவிர் வரும் அந்தி வான் விசும்பு போல்
வான் பொறி பரந்த புள்ளி வெள்ளையும்,
கொலைவன் சூடிய குழவித் திங்கள் போல்
வளையுபு மலிந்த கோடு அணி சேயும்,
பொரு முரண் முன்பின் புகல் ஏறு பல பெய்து
அரிமாவும், பரிமாவும், களிறும், கராமும்,
பெரு மலை விடரகத்து, ஒருங்கு உடன் குழீஇ,
படு மழை ஆடும் வரையகம் போலும்
கொடி நறை சூழ்ந்த தொழூஉ

தொழுவினுள் புரிபு புரிபு புக்க பொதுவரைத்
தெரிபு தெரிபு குத்தின ஏறு
ஏற்றின் அரி பரிபு அறுப்பன, சுற்றி,
எரி திகழ் கணிச்சியோன் சூடிய பிறைக்கண்
உருவ மாலை போல,
குருதிக் கோட்டொடு குடர் வலந்தன

தோழி தலைவிக்குக் காட்டல்
கோட்டொடு சுற்றிக் குடர் வலந்த ஏற்றின் முன்,
ஆடி நின்று, அக் குடர் வாங்குவான், பீடு காண்
செந் நூற் கழி ஒருவன் கைப் பற்ற, அந் நூலை
முந் நூலாக் கொள்வானும் போன்ம்

இகுளை! இஃது ஒன்று கண்டை; இஃது ஒத்தன்:
கோட்டினத்து ஆயர் மகன் அன்றே மீட்டு ஒரான்
போர் புகல் ஏற்றுப் பிணர் எருத்தில் தத்துபு,
தார் போல் தழீஇயவன்?

இகுளை! இஃது ஒன்று கண்டை; இஃது ஒத்தன்;
கோவினத்து ஆயர் மகன் அன்றே ஓவான்
மறை ஏற்றின் மேல் இருந்து ஆடி, துறை அம்பி
ஊர்வான் போல் தோன்றுமவன்?

தொழீஇஇ! காற்றுப் போல வந்த கதழ் விடைக் காரியை
ஊற்றுக் களத்தே அடங்கக் கொண்டு, அட்டு, அதன்
மேல் தோன்றி நின்ற பொதுவன் தகை கண்டை
ஏற்றெருமை நெஞ்சம் வடிம்பின் இடந்து இட்டு,
சீற்றமொடு ஆர் உயிர் கொண்ட ஞான்று, இன்னன்கொல்
கூற்று என உட்கிற்று, என் நெஞ்சு

இகுளை! இஃது ஒன்று கண்டை; இஃது ஒத்தன்:
புல்லினத்து ஆயர் மகன் அன்றே புள்ளி
வெறுத்த வய வெள் ஏற்று அம் புடைத் திங்கள்
மறுப் போல் பொருந்தியவன்?

ஓவா வேகமோடு உருத்துத் தன்மேல் சென்ற
சேஎச் செவி முதற் கொண்டு, பெயர்த்து ஒற்றும்
காயாம்பூங் கண்ணிப் பொதுவன் தகை கண்டை
மேவார் விடுத்தந்த கூந்தற் குதிரையை
வாய் பகுத்து இட்டு, புடைத்த ஞான்று, இன்னன்கொல்
மாயோன் என்று உட்கிற்று என் நெஞ்சு

ஆங்கு, இரும் புலித் தொழுதியும் பெருங் களிற்றினமும்
மாறுமாறு உழக்கியாங்கு உழக்கி, பொதுவரும்
ஏறு கொண்டு, ஒருங்கு தொழூஉ விட்டனர் விட்டாங்கே
மயில் எருத்து உறழ் அணி மணி நிலத்துப் பிறழ
பயில் இதழ் மலர் உண்கண்
மாதர் மகளிரும் மைந்தரும் மைந்து உற்றுத்
தாது எரு மன்றத்து அயர்வர் தழூஉ

கொல் ஏற்றுக் கோடு அஞ்சுவானை மறுமையும்
புல்லாளே ஆய மகள்

அஞ்சார் கொலை ஏறு கொள்பவர் அல்லதை,
நெஞ்சிலார் தோய்தற்கு அரிய உயிர் துறந்து
நைவாரா ஆய மகள் தோள்

வளியர் அறியா உயிர், காவல் கொண்டு,
நளிவாய் மருப்பு அஞ்சும் நெஞ்சினார் தோய்தற்கு
எளியவோ ஆய மகள் தோள்?

விலை வேண்டார், எம் இனத்து ஆயர் மகளிர்
கொலை ஏற்றுக் கோட்டிடை, தாம் வீழ்வார் மார்பின்
முலையிடைப் போல புகின்

ஆங்கு,
குரவை தழீஇ, யாம் மரபுளி பாடி,
தேயா விழுப் புகழ்த் தெய்வம் பரவுதும்
மாசு இல் வான் முந்நீர்ப் பரந்த தொல் நிலம்
ஆளும் கிழமையொடு புணர்ந்த
எம் கோ வாழியர், இம் மலர் தலை உலகே!

What a long, long song that takes us right in the middle of a fierce fight! The words can be translated as follows:

“With soft clusters of the golden shower, delicate flowers of the Ironwood, small-leaved jungle flame, flowers of the wild jasmine, pink jasmine, wild basil, wild lime, flame-lily and the toothbrush tree, found in the mountains and in the forests, the herdsmen, owners of many oxen, wove and wore fragrant head garlands. To watch them seize the bulls, came those beautiful maiden with teeth, akin to jasmine buds and white palm sprouts, with eyes like the rain, words filled with naivety and ears dangling with shining, heavy earrings, and sat on the tall platforms.

As they sat upon the platforms, in the field beneath, appeared:
Akin to a cascade pouring down from the sapphire-hued mountains, the white-legged black bull with beauty exceeding bounds;
Akin to the bright sky at dusk when star clusters bloom, the white bull with bright spots;
Akin to the child moon adorning the head of the Destroyer, the bull with curving horns;
and many other such bulls, known for their strength and fighting. To see them assembled there in that field surrounded by the smoke of incense, seemed as if lions, horses, elephants and crocodiles had gathered together in a huge mountain cleft, above which dark clouds had descended.

Within the field, with passions soaring, entered the herdsmen; sensing them, pierced the oxen; What was severed by the sharp horns of the oxen curled around, and those intestines around the blood-stained horns appeared, as if a garland had been placed around the crescent moon of the One with a burning, bright axe.

(To the Lady)
Standing before the bull that had curled his intestines around its horns, swaying, a man takes it and puts it back within him. Behold that proud strength of his! This appears as if one person is holding a spool of red thread in his hand and another is pulling those threads to weave it as a three-stranded string!

My friend! You must see this! There’s one man, the son of the horned buffalo herders, who without letting go, leaps on to the neck of an attacking killer bull, and hangs there embracing, like a garland!

My friend! You must see this! There’s one man, the son of the cow herders, who without giving up, sways on top of the bull with spots, and moves as if he’s riding a boat in the shore!

How you are looking at the field without blinking your eyes! See the greatness of how one herdsman fought and subdued the attacking black bull that pounced like the wind into the arena, and stands tall above it! My heart trembles thinking this is how it must have been when the One, filled with rage, placed his feet upon the heart of the One, riding the buffalo, known as Death, and took his life!

My friend! You must see this! There’s one man, the son of goat herders, who sits upon the spotted, strong white bull, looking akin to the inseparable black spot on the moon!

See the greatness of how one herdsman wearing a head garland of ironwood flowers, holding on to the red ears of the bull that pounced upon him with ceaseless speed, breaks it and tames it. My heart trembles thinking this is how it must have been, when the Dark-skinned One, split and broke apart the mouth of a maned horse, sent by his enemies!

And so, akin to how an ambush of tigers and a parade of elephants fight against each other, again and again, the herdsmen fought with the bulls and conquered them and left the field together. After they left, as the sapphire flowers in the hue of peacocks’ necks rolled upon the ground, the gentle maiden with many-petaled, kohl-streaked eyes along with their young men relaxed and danced embracing in the pollen-filled town centre.

Even in the next birth, a herder daughter would never embrace a man, who fears the horns of a killer bull;

The arms of herders’ daughters wouldn’t be sad to even give up the life, rather than embrace the courage-less those, who cannot tame and subdue killer bulls without fear!

Are the arms of the herders’ daughters so inferior to embrace those, who fear the curving horns of a bull, and want to protect their life at any cost, without considering that life is but a breath?

Even a bride price will not be sought, if to claim the hand of our herder daughters, the men pounce in between the horns of killer bulls, as if leaping between the bosoms of those they love!

And so, embracing in a ‘Kuravai’ dance, let us sing about our tradition, and pray to the gods with unceasing fame, wishing that our king, who rightfully rules this ancient land, surrounded by the three flawless white seas, may live long in this vast world of ours!”

Let’s delve into the essence of this verse. The verse is situated in the context of bull taming to win the hand of a beloved and the words are spoken by the confidante, describing the scenes in a bull fighting arena and talking specifically to her friend, the lady. The confidante starts as custom by remarking on a long list of flowers worn by the herdsmen as they arrive to fight with the bulls and to watch them conquer the bulls, the maiden too had come and were sitting on the tall platforms raised for them. Then, the confidante portrays each bull that arrives on to the scene with descriptive similes: A cascade pouring down the dark surface of a mountain, for a black bull with white legs; twilight sky with star clusters for a white bull, filled with spots; the crescent moon on the head of God Siva, referred to as the ‘Killing God’, to talk about another bull with curving horns. After the individual similes, collectively she portrays all the bulls standing there, with dust soaring and incense filling the grounds, with an image of lions, horses, elephants and crocodiles in a mountain cleft surrounded by dark rain clouds. This simile sounds so like a scene from the movie ‘The Lion King’!

After setting the scene, the confidante moves into the thick of the action and describes how the men leap on the bulls and the bulls pierce them, pulling out their guts, and for the sight of the intestines hanging around the horns of a bull, she comes up with another simile, a garland around the moon of the God Siva, whom we just saw.

From these generic descriptions, the confidante decides to point to the lady the scenes unfolding before her, and calls her friend’s attention to one man who is bravely putting back the intestines gored by a bull, back into his body. The very scene is mind-boggling and now I know where Indian cinema gets its unbelievable, beyond-physics ideas for its action scenes! Kidding apart, we see the confidante celebrating this man’s fearlessness!

She goes on pointing to her friend, talking about one man after the other, who are holding on to the bull, riding atop and standing tall over it, and in each case, she gives relevant similes for a hanging garland, a person riding a boat, and a mythological one of God Siva killing Death, riding a buffalo! She continues in this vein, talking about another man, who would not let go of a white bull, and to describe this, she connects that scene of the dark-skinned man on the white bull to the black spot on the moon, a forever simile that is my favourite in this long list of comparisons. Another mythological simile of God Thirumaal, known as Maayon, splitting open the mouth of a horse sent by his enemies is offered to describe how another herder is splitting open the mouth of a bull and subduing it!

The confidante sums up the whole scene between the herders and the bulls as a fight between tigers and elephants and concludes the scene with the herders conquering the bulls. After the end of these festivities, the maiden join along with the herders and perform ‘Kuravai’ dances in the town centre, says the confidante. Following this, a series of lines depicting the nature of herders’ daughters is penned, perhaps indicating the content of those ‘Kuravai’ songs. These lines talk about how these women would never marry a man who fears the bulls; they would rather die than embrace anyone who cannot tame the bulls; how they look down upon those who seek to protect their lives and fear to face the bulls; and finally, how the herder fathers would not even seek a bride price or dowry, if only their son-in-laws would embrace the bulls with the same passion as they embrace the maiden they love! The confidante concludes by telling the lady that they should sing of their proud culture in these ‘Kuravai’ dances, and pray to God that their king, who rules this ancient land surrounded by the three seas, lives forever and ever!

As I was traversing the lines of this verse, the feeling I got was as if I was listening to an ancient commentator of a bull fight. With such style and precision, the poet has sketched the field, the players and the emotions soaring therein, that reminds one of the rousing sports commentary, so familiar to our modern ears! From commentary, the verse traverses to culture and tells us that to these ancients, courage was much more important than precious life itself. In a nutshell, a Sangam song that has given us a bird’s eye view of their sports and war, art and love, all fused together as one, making us time travel to another era and see what’s different and what remains the same!