In this episode, we listen to a mother’s words to her child, as depicted in Sangam Literary work, Kalithogai 85, penned by Maruthan Ilanaakanaar. The verse is situated in the ‘Marutham’ or ‘Farmlands landscape’ and paints a portrait of the adornments on a child, in an affluent household.

காலவை, சுடு பொன் வளைஇய ஈர் அமை சுற்றொடு
பொடி அழற் புறம் தந்த செய்வுறு கிண்கிணி
உடுத்தவை, கைவினைப் பொலிந்த காசு அமை பொல்ங் காழ்; மேல்
மை இல் செந் துகிர்க் கோவை; அவற்றின் மேல்
தைஇய, பூந் துகில், ஐது கழல் ஒரு திரை
கையதை, அலவன் கண் பெற அடங்கச் சுற்றிய
பல உறு கண்ணுள் சில கோல் அவிர் தொடி
பூண்டவை, எறியா வாளும் எற்றா மழுவும்
செறியக் கட்டி, ஈர்இடைத் தாழ்ந்த,
பெய் புல மூதாய்ப் புகர் நிறத் துகிரின்
மை அற விளங்கிய ஆன் ஏற்று அவிர் பூண்
சூடின, இருங் கடல் முத்தமும், பல் மணி, பிறவும், ஆங்கு
ஒருங்கு உடன் கோத்த உருள் அமை முக் காழ்; மேல்
சுரும்பு ஆர் கண்ணிக்குச் சூழ் நூலாக,
அரும்பு அவிழ் நீலத்து ஆய் இதழ் நாண,
சுரும்பு ஆற்றுப்படுத்த மணி மருள் மாலை

ஆங்க அவ்வும் பிறவும் அணிக்கு அணியாக, நின்
செல்வுறு திண் தேர்க் கொடுஞ் சினைக் கைப்பற்றிப்
பைபயத் தூங்கும் நின் மெல் விரற் சீறடி
நோதலும் உண்டு; ஈங்கு என் கை வந்தீ,
செம்மால்! நின் பால் உண்ணிய

பொய் போர்த்துப் பாண் தலை இட்ட பல வல் புலையனைத்
தூண்டிலா விட்டுத் துடக்கி, தான் வேண்டியார்
நெஞ்சம் பிணித்தல் தொழிலாத் திரிதரும்
நுந்தைபால் உண்டி சில
நுந்தை வாய் மாயச் சூள் தேறி, மயங்கு நோய் கைமிக,
பூ எழில் உண்கண் பனி பரப்ப, கண் படா
ஞாயர்பால் உண்டி சில

அன்னையோ! யாம் எம் மகனைப் பாராட்ட, கதுமெனத்
தாம் வந்தார், தம் பாலவரோடு; தம்மை
வருக என்றார் யார்கொலோ ஈங்கு?

என் பால் அல் பாராட்டு உவந்தோய்! குடி உண்டீத்தை; என்
பாராட்டைப்பாலோ சில
செருக் குறித்தாரை உவகைக் கூத்தாட்டும்
வரிசைப் பெரும் பாட்டொடு எல்லாம் பருகீத்தை
தண்டுவென் ஞாயர் மாட்டைப் பால்.

A mother’s words to her son are presented here and can be translated as follows:

“On the feet, you wear well-etched, tinkling anklets, made from fine gold powder, rendered by the flames, with hot gold, stringed into a two-stranded chain. Around your neck, you wear a hand-crafted chain of gold coins, and a flawless, red coral necklace. Upon that, is an exquisite garment that is delicate and loose-fitting, full of creases. On your hands, you wear many bangles with intricate patterns containing the design of crab’s eyes. You also wear jewels, tightly fitted with swords that do not attack, and axes that do not fell, and dangling between, is a perfect pendant in the shape of a bull, in the hue of the red velvet bugs that appear in the rainy season. Shining bright are the pearls of the huge sea and many sapphires, all stringed together with a rounded three-stranded chain. Putting the budding blue lotus that makes the bees swarm around to shame, is the sapphire garland, calling out to bees!

And so, as all these adornments add beauty to your beauty, you walk on, holding on to the curving handles of your sturdy, rolling chariot. As you move slowly, you gentle-toed feet might hurt; Come to my hands, little lord, and drink up your milk!

In the company of bards shrouded in lies, he extends crafty baits and attains the hearts of those he desires. This seems to be the primary occupation of your father. For his sake, drink a little milk; Believing the false oaths of your father, with the disease of affliction soaring, tears flow from the flower-like, kohl-streaked eyes of your other mothers; For their sake, drink a little milk;

Goodness! As I’m praising my son, suddenly he has come here, with his entourage. Who has invited him here now?

You have drunk a little milk with delight, hearing my praises. Why don’t you drink a little for my sake? You always make those who are angry with you, dance with delight. As I sing your praises so, drink up all the milk, for the sake of your other mothers, and render me my peace.”

Time to delve into the nuances. The verse is situated in the context of a love quarrel between the man and the lady, owing to the man’s seeking of courtesans. Here, the lady renders these words to her son. The lady starts by making a detailed description of all the jewels her young son is wearing. Gold anklets, chain of gold coins, a coral necklace, bangles with many intricate patterns, containing crabs-eyes designs, pendants in the shape of a sword, an axe and an ox, that too in the colour of red velvet bugs are all to be found. Then, there are pearls and sapphires stranded in a gold chain, with sapphires looking like a blue lotus and inviting bees around. Then, the lady talks about how the boy pushes his chariot as he learns to walk with his tiny feet. This reference made me wonder, ‘Isn’t that too much jewels for a little child to bear?’! If these Sangam folks are adorning their tender children with so much, imagine how much of excess wealth must have rolled about in these farmlands. With all that money flowing around, no wonder the man goes courting whoever he desires. And this is the exact thought the lady brings forth next, even as she invites her son to drink some milk for the sake of his roving father; Then, she asks the boy to drink some milk for the sake of courtesans, who believe in his father and suffer later because of that. At this moment, the man suddenly enters his home with his retinue, and the lady scornfully asks, ‘Who has called him there?’ She turns her attention back to her child, and bids him to drink up some milk for her sake and then finish the entire bowl for the sake of the other mothers and give her some peace. In the previous verses, the milk reference indicated a situation of breastfeeding, but here the mother seems to have turned to cow’s milk and is venting her sorrow on her man’s activities through these words, beckoning her son to drink up milk. Yet again, the way a child becomes the solace for a Sangam woman, forsaken by her husband, who seeks other women, is the essence to be extracted here!