In this episode, we perceive the lady’s loss owing to the man’s actions, as portrayed in Sangam Literary work, Kalithogai 77, penned by Maruthan Ilanaakanaar. The verse is situated in the ‘Marutham’ or ‘Farmlands landscape’ and sketches the lady’s state of despair.

இணை இரண்டு இயைந்து ஒத்த முகை நாப்பண், பிறிது யாதும்
துணை இன்றித் தளை விட்ட தாமரை தனி மலர்;
திரு முகம் இறைஞ்சினள், வீழ்பவற்கு இனைபவள்
அரி மதர் மழைக் கண் நீர் அலர் முலை மேல் தெறிப்ப போல்,
தகை மலர்ப் பழனத்த புள் ஒற்ற ஒசிந்து ஒல்கி
மிக நனி சேர்ந்த அம் முகை மிசை அம் மலர்
அக இதழ்த் தண் பனி உறைத்தரும் ஊர! கேள்!

தண் தளிர்த் தகை பூத்த தாது எழில் நலம் செலக்
கொண்டு நீ மாறிய கவின் பெறல் வேண்டேன் மன்
உண்டாதல் சாலா என் உயிர் சாதல் உணர்ந்து நின்
பெண்டு எனப் பிறர் கூறும் பழி மாறப் பெறுகற்பின்;

பொன் எனப் பசந்த கண் போது எழில் நலம் செலத்
தொல் நலம் இழந்த கண் துயில் பெறல் வேண்டேன் மன்
நின் அணங்கு உற்றவர் நீ செய்யும் கொடுமைகள்
என் உழை வந்து நொந்து உரையாமை பெறுகற்பின்;

மாசு அற மண்ணுற்ற மணி ஏசும் இருங்கூந்தல்
வீ சேர்ந்து வண்டு ஆர்க்கும் கவின் பெறல் வேண்டேன் மன்
நோய் சேர்ந்த திறம் பண்ணி நின் பாணன் எம் மனை
நீ சேர்ந்த இல் வினாய் வாராமை பெறுகற்பின்;

ஆங்க,
கடைஇய நின் மார்பு தோயலம் என்னும்,
இடையும் நிறையும் எளிதோ, நின் காணின்
கடவுபு கை தங்கா நெஞ்சு என்னும் தம்மோடு
உடன் வாழ் பகை உடையார்க்கு?

We are back to the farmlands without any confusion to listen to these words of the lady, which can be translated as follows:

“In between two similar flowers, without any other support, a single lotus flower bud sprouts. Attacked by birds in the flower-filled field, it bends down and sheds water drops on those lotus flowers close to it, akin to how the tears from the beautiful, rain-like eyes of a maiden, her pretty face bent down, worrying about her beloved, would splash on her wide breasts. Such are the beautiful flowers with wide petals coated with dew in your town, O lord! Listen to me now:

If only others don’t censure me saying ‘She’s his woman’, a time when I feel my life slipping away, I wouldn’t wish to regain the old beauty of mine, akin to the beauty of pollen on moist leaves, that you stole away!

If only others don’t speak about the atrocities you do to those who are bewitched by you, I wouldn’t wish to attain the lost sweet sleep in my eyes that have taken on a golden pallor, losing its old beauty!

If only your bard does not come to my home and question about the house that you have left to, singing sorrowful tunes many, I wouldn’t wish to attain the old, bee-buzzing beauty of my flower-clad black tresses, shining like a flawless sapphire!

And so, is it easy to stay away from embracing your chest by quarrelling with you, when one has an enemy that lives within them – The one called the heart that leaps to you, out of my control!”

Let’s delve into the nuances. The verse is situated in the context of a love-quarrel between the man and the lady, owing to the man’s seeking of courtesans and these words are rendered by the lady to the man. The lady starts as usual with a description of the man’s town, and in this edition, we see a lush pond and there, specifically, a bent lotus bud shedding its dew on the nearby lotus flowers, which the lady connects to a maiden shedding tears on her bosom, saddened by the actions of her beloved. The lady talks about how the town mocks her calling her the wife of the man who doesn’t stay faithful, how the courtesans the man abandons come complaining to her, and how the man’s bard, wishing to attain the man’s graces, comes seeking to the lady’s home, inquiring to whose house the man has left to. All these make the beauty of her complexion, her eyes and her tresses fade away and the lady is left with no choice but to wish for this beauty to be regained. She concludes by capturing an enemy inside her called her heart, which seems not to let her quarrel and stay away from the man, in spite of all his actions against her. A verse which establishes the havoc the man’s escapades unleash to the health and beauty of the lady, and yet portrays her state of being unable to do anything about it. Helplessness as an emotion is etched clearly in these words from the past!