In this episode, we listen to varying narratives about a mountain country, as depicted in Sangam Literary work, Kalithogai 40, penned by Kabilar. The verse is situated in the ‘Kurinji’ or ‘Mountains landscape’ and conveys the good tidings of a transformation.

‘அகவினம் பாடுவாம், தோழி!’ ‘அமர் கண்
நகை மொழி, நல்லவர் நாணும் நிலை போல்,
தகை கொண்ட ஏனலுள் தாழ் குரல் உரீஇ,
முகை வளர் சாந்து உரல், முத்து ஆர் மருப்பின்
வகை சால் உலக்கை வயின் வயின் ஓச்சி,
பகை இல் நோய் செய்தான் பய மலை ஏத்தி,
அகவினம் பாடுவாம், நாம்’

தோழியின் மறுமொழி
ஆய் நுதல், அணி கூந்தல், அம் பணைத் தட மென் தோள்,
தேன் நாறு கதுப்பினாய்! யானும் ஒன்று ஏத்துகு
வேய் நரல் விடரகம் நீ ஒன்று பாடித்தை

தலைவி இயற்படப் பாடாமையின் தோழி பாடுதல்
கொடிச்சியர் கூப்பி வரை தொழு கை போல்,
எடுத்த நறவின் குலை அலங்காந்தள்
தொடுத்த தேன் சோர, தயங்கும் தன் உற்றார்
இடுக்கண் தவிர்ப்பான் மலை
கல்லாக் கடுவன் கணம் மலி சுற்றத்து,
மெல் விரல் மந்தி குறை கூறும் செம்மற்றே
தொல் எழில் தோய்ந்தார் தொலையின், அவரினும்
அல்லற்படுவான் மலை

தலைவி இயற்பழித்துப் பாடுதல்
புரி விரி, புதை துதை, பூத் ததைந்த தாழ் சினைத்
தளிர் அன்ன எழில் மேனி தகை வாட, நோய் செய்தான்
அரு வரை அடுக்கம் நாம் அழித்து ஒன்று பாடுவாம்
விண் தோய் வரை, பந்து எறிந்த அயா வீட,
தண் தாழ் அருவி, அரமகளிர், ஆடுபவே
பெண்டிர் நலம் வௌவி, தண் சாரல் தாது உண்ணும்
வண்டின் துறப்பான் மலை

தோழி இயற்பட மொழிதல்
ஒடுங்கா எழில் வேழம் வீழ் பிடிக்கு உற்ற
கடுஞ்சூல் வயாவிற்கு அமர்ந்து, நெடுஞ் சினைத்
தீம் கண் கரும்பின் கழை வாங்கும் ‘உற்றாரின்
நீங்கலம்’ என்பான் மலை

தலைவன் வரைவொடு புகுந்தமையைத் தோழி தலைவிக்கு அறிவித்தல்
என நாம்,
தன் மலை பாட, நயவந்து கேட்டு, அருளி,
மெய்ம் மலி உவகையன் புகுதந்தான் புணர்ந்து ஆரா
மென் முலை ஆகம் கவின் பெற,
செம்மலை ஆகிய மலைகிழவோனே!

Another long song in the play format with an exchange of dialogues. The words can be translated as follows:

“Lady’s request
‘Let’s sing aloud, my friend. Akin to the shy stance of maiden who have beautiful eyes and speak smiling words, stand millet stalks with bent heads in our prosperous fields. Gathering these millets, placing them in the wooden mortar, made of sandalwood that grows in the mountain clefts, let’s pound the grains with well-carved pestle, made with pearl-filled elephant tusk, and sing together, about the mountain of the one, who left with a love affliction!

Confidante’s Response
O maiden having a fine forehead, beautiful and honey-fragrant tresses, exquisite, bamboo-like, soft and curving arms! You first sing in praise about his mountain clefts, filled with rustling bamboo, and then I will sing after you.

Confidante’s Song seeing Lady’s Silence
Akin to the worshipping hands of mountain maiden, are flame-lilies, filled with clusters of nectar, shedding drops of honey, as they sway in the mountains of the one, who always ends the suffering of his kin. A mountain which has the unique custom, wherein a young male monkey seeks the hand of a soft-fingered female monkey from the female’s huge troop of kin. It’s the mountain of the one who seeing the old beauty fade away in his beloved, would feel more anguish that even they do.

Lady’s Negative Response
Making the beauty of my skin, akin to the tender leaf shoots of the low hanging branches, filled with blossomed flowers, fade, he left me with an affliction. Denouncing his mountain country, let me sing something: In the sky-high hills, fatigued by throwing ball, the mountain goddesses then play in the cool and moist cascades in the country of the one, who after feeding on the beauty of women, akin to a bee in his cool mountain slopes, abandons them.

Confidante’s Positive Words
The handsome and wild male elephant, considering the sickness of its pregnant mate, tries to bend the tall branch of the sweet sugarcane in the mountains of the one, who never abandons his kin.

Confidante’s Announcement about the Man
And so,
as we sang about his mountains, listening with desire, he was filled with so much joy and with grace, he has come to unite and adorn your soft bosom with beauty, the esteemed lord of the mountains!”

Time to explore the nuances. The verse is situated in the context of the man’s love relationship with the lady, prior to marriage and specifically on persuading the man to seek the lady’s hand. The words are spoken by the lady and the confidante, as the man listens nearby. The lady begins by requesting the confidante that as they pound the millets in a sandalwood mortar with an elephant tusk pestle, they should sing about the man, who seems to have caused a love affliction in the lady. The confidante heartily agrees and asks the lady to sing first, saying she will go next. However, the lady remains silent and so the confidante starts by talking about the flame-lilies that look like maiden’s hands in the man’s country, and personifies a male monkey by depicting it as seeking the hand of a female monkey to the female’s family. This is the confidante’s projection of the man’s course of action on these elements of the wild. She keeps reiterating that the man is someone, who always ends the suffering of those close to him and if he sees the beauty of those whom he loves fade, he would feel even more anguish than them.

The lady responds in a negative note, singing about how the man made the beauty of her skin fade and she wonders how mountain goddesses could play happily in the cascades of this man’s mountain country, for he seems to be someone, who simply abandons those he loves. To this, the confidante responds with another personification of a male elephant bringing sweet sugarcane stalks to allay the sickness and suffering of its pregnant mate. A positive assurance that the man will render what the lady seeks. And soon enough, the confidante concludes by relating how hearing all these things, the man was filled with so much joy about his love of the lady and has decided to come claim her hand. To put it in a nutshell, the confidante and the lady have been playing the role of ‘Good cop, bad cop’ and have nabbed the man to do what they wish to be done!