“Ik volg veel hardlooppodcasts. Dit is de beste.” Die mooie woorden stonden bij de 5-ster-review van Aad. Dat soort reviews maken ons blij en dankbaar.“Passie en nieuwsgierigheid met een ontspannen, nuchtere en menselijke toon. Met leuke en afwisselende loopgasten”, met die mooie woorden verblijde Tsjingboem ons in diezelfde review-sector. Dank! Vandaag hebben we weer zo’n fijne gast. Eentje waar we zelf best wel heel erg enthousiast over zijn.
Onze gast van vandaag behoeft voor de liefhebbers van trailrunning of ultralopen eigenlijk geen introductie. Hij is in het dagelijks leven tandarts, maar is daarnaast een van de beste en meest inspirerende ultralopers van de wereld. Hij zette de afgelopen jaren twee roemruchte Fastest Know Times (FKT’s) op zijn naam. Hij legde de Pacific Crest Trail, 4.300km langs de Amerikaanse westkust, af in 52 dagen. Ook het snelheidsrecord aan de Amerikaanse Oostkust werd door hem veroverd. Op de Appalachian Trail, de AT, legde hij 3.500 kilometer af in 41 dagen. “Ik ben op m’n best in alles boven de 2.000 mijl” hoorde we hem zeggen in de Fastest Know Podcast.” Toch liet hij zich verleiden om vorig jaar een veel kortere maar wel legendarische tocht toe te voegen aan zijn CV. De Barkley Marathons. Hij was ‘the last man standing’, of eigenlijk de ‘last man running’, in loop 4. Loop 5 en de finish haalde hij niet. In “Out There” op YouTube zagen we het bijzondere videoverslag over dat Barkley-avontuur. Dit jaar zou hij weer starten. Sterker nog, terwijl we dit opnemen had onze gast van vandaag gehoopt nét gefinished te zijn…
Gelukkig heeft ie nog een lange loopcarrière voor zich, dus ook die Barkley-finish komt er nog wel denken wij. De LoopPraat-gast van deze week is voor ultrabegrippen namelijk nog jong. Jong is ook zijn ultraloop-carrière. Hij verkende de natuur eerst vooral als wandelaar. Hij maakte trektochten in de Alpen, Pyreneeën en in Nieuw Zeeland. Over Nieuw Zeeland gaan we het in deze podcast vast nog hebben, want we hebben iets gehoord over een FKT daar. En natuurlijk gaan we het hebben over Barkley. En over zijn trainingen. Het belang van zijn crew. En over nog zoveel meer. Wellicht ook over John Muir. De man van de uitspraak “Going to the woods, is going home.” In “De hogen bergen in” vertelde John Muir ons:
Vooruit, daar gaan we, naar de allerhoogste bergen.
‘Kom hoger’, roepen vele stille ijle stemmetjes, maar ook het middagonweer.
Vaarwel, gezegend valleitje, gezegende bossen, tuinen, stroompjes, vogels, eekhoorns, hagedissen en talloze anderen. Vaarwel. Vaarwel.
Dat middagonweer doet me denken aan de tijd van nu. Vaarwel Barkley, vaarwel. Het corona-onweer gaat flink te keer buiten. En dat heeft impact op ons allemaal. Hardloopevenementen worden afgelast, doelen zijn van de baan. Hardlopen doe je voorlopig niet, of binnen. Of, als je geluk hebt, buiten. Maar doe dat dan echt in je eentje. #loopalleenuitliefde; die hashtag introduceerde Runner’s World vorige week. En daar zijn wij het helemaal mee eens. Loop Alleen. Met Looppraat in je oren. Én natuurlijk met onze gast van vandaag: Karel Sabbe.
Shownotes:

* Out There – A Journey to the Barkley Marathons
* Where Dreams go to Die – Ginger Runner