» Lees dit nummer online

Met onder andere:

» Wat zij zeggen over de uitspraak van het ICJ over de oorlog in Gaza

» Hardlopen naar de toekomst

» Qatar wil onmisbaar worden

Alles moet hetzelfde blijven en alles moet anders. Of nee, alles wat anders is moet anders blijven, en vasthouden aan hetzelfde geldt slechts voor diegenen die er baat bij hebben verandering of vooruitgang tegen te gaan. Maar dat er een hoop onvrede is, daar kan niemand omheen. Dat blijkt onder meer uit de vraag of de democratie zal overleven in 2024, het jaar waarin ongeveer de helft van de volwassen wereldbevolking kan gaan stemmen.

Helaas zijn vrije verkiezingen geen garantie voor een afgebakken systeem, maar staat of valt democratie bij de kiezers, politici en ambtenaren die haar idealiter met een verscheidenheid aan standpunten gezamenlijk vormgeven. Democratie is dus een werkwoord, dat arbeid vergt om in stand te worden gehouden. Maar het lijkt erop dat daar steeds meer de brui aan wordt gegeven. De woorden ‘afgehaakt’ en ‘ongehoord’ klinken overal, en dan blijken volksmenners met radicale maar onrealistische oneliners een verleidelijk alternatief.

Hoopgevend is dat de homo sapiens op de bodem van de put van alles kan bedenken om er weer uit te komen

Hoopgevend is dat – net zoals water kruipt waar het niet gaan kan – de homo sapiens op de bodem van de put van alles kan bedenken om er weer uit te komen. Zo gaat het provinciebestuur van Granada de leegloop van de Spaanse bergdorpen tegen door te ‘investeren in waar we goed in zijn’. En dus lag de oplossing bijvoorbeeld gewoon in de productie van serranoham. Gezinnen weer terug. Kinderen naar school. Iedereen aan het werk. Santo remedio. Of neem het overal om zich heen grijpende probleem van de gebrekkige toegang tot de huizenmarkt. Wachten heeft geen zin. Dientengevolge verrijzen overal ter wereld nieuwe vormen van gezamenlijke stedelijke huisvesting die verstrekkender zijn dan de bestaande alternatieven.

Er zou zelfs een explosie van het professionele woningdelen gaande zijn, waarbij voor de architectuur de belangrijke taak is weggelegd om voor nieuwe sociale structuren te zorgen. Bijvangst is dat hierdoor eveneens de bestaande isolationistische normen van het kerngezin worden bevraagd en dat dit wie weet niet alleen tot andere manieren van wonen leidt, maar zelfs tot andere manieren van (met elkaar) leven. Ontstaat er zonder hulp van de farmaceutische industrie zomaar een medicijn tegen eenzaamheid. Zijn grootouders en vrienden weer in de buurt. Wonen sommigen niet langer in een duiventil, maar in een vrolijke volière. De Zusters van de Vallei zorgen voor de ontspanning en van de Japanners leren we de correcte zithouding, zodat stoelen geen overbodige ruimte innemen.

Katrien Gottlieb

gottlieb@360international.nl