Gdy czÅ‚owiek zdobyÅ‚ już wszechÅ›wiata pyÅ‚ i kurz, nadziei bladÄ… zieleÅ„ w swoich dÅ‚oniach niósÅ‚. Na krótkÄ… drogÄ™ wziÄ…Å‚ miÅ‚oÅ›ci kruche szkÅ‚o, i wiarÄ™, że pokona wszelkie zÅ‚o. Kto chwilkÄ™ życia skradÅ‚ z milionów Å›wietlnych lat, z wiecznoÅ›ciÄ… chce być za pan brat. Kto mgnienie epok zna, kto wie, co Å›miech i Å‚za, ten poznaÅ‚ […]